Ze is al jaren één van mijn favorieten bij het Kaeskoppenstad evenement in Alkmaar; Duimelotje. Als het even lukt dan haalt ze de raarste streken uit. Duimelotje is erg vindingrijk in het “de boel op stelten zetten.”
Hieronder vind je haar verslag van het geweldige Alkmaarse Kaeskoppenstad.
Tijdreizen naar 1573
Eindelijk het is zo ver! Het is zaterdag 1 juni en vandaag begint Kaeskoppenstad weer. Eindelijk mag ik weer twee dagen voor “Gek lopen”
Aangekomen in het wijkcentrum, waar alle figuranten zich voorbereiden op twee dagen terug naar 1573 te gaan, is de sfeer al meteen weer vertrouwd. Er zijn vele vertrouwde gezichten. In de bijna 13 jaar dat ik al meedoe, zijn ze echt als een soort familie gaan voelen. Ook zijn er nieuwe gezichten die nog een beetje onwennig rondkijken naar de schouderklopjes, handdrukken en knuffels rondom hen.
Op het moment dat de figuranten hun kostuum aan hebben, begint het meer en meer te bruisen. Eenmaal in mijn jurk met daaroverheen mijn mantel vol veren, zien ook een paar andere figuranten ineens wie ik ben en er wordt om mij heen al een beetje gekraaid.
Ze denken dat ik gek ben!
Bij de grime aangekomen, besloten een mede gek en ik, om op ons allermooist “Boer wat zeg je van mijn kippen” te zingen. Uiteraard vonden wij dat zelf natuurlijk fantastisch klinken. Na twee keer was bijna iedereen stil. Geen idee of men onder de indruk was van onze zangkunsten of juist het tegenovergestelde maar wat maakte het uit? Om onze nek hing een bordje met “Ze denken dat ik gek ben!” en bij mij staat op de achterkant: “En dat ben ik ook.” Dat geeft ons eigenlijk twee dagenlang een vrijbrief om zoveel mogelijk gekkigheid uit te halen. En maffe dingen te zeggen zonder dat iemand het ons kwalijk neemt.
Oren dicht, Duimelotje komt eraan!
Na een bonte stoet van figuranten door de stad, ging Kaeskoppenstad van start. Ondanks dat de tickets voor het eerste tijdsblok al waren uitverkocht, was het een stuk rustiger dan wij verwacht hadden. Dat maakte het niet altijd heel makkelijk om interactie met het publiek te krijgen. Maar mijn personage Duimelotje, valt nogal op met haar haren en kleding vol veren en vuiligheid. Daarbij kraait zij af en toe ook keihard om mensen te laten weten dat ze er is of erlangs wil.
Spaanse Teckel?
Ineens zit er langs de route een teckel met een soort pluche Spaanse helm op zijn hoofd. Dezelfde kleur als de verenmantel van Duimelotje en met een soort rode hanenkam erop. Duimelotje loopt rond met een ei in haar hand waarvan zij nog steeds op zoek is naar of de vader of de moeder. Dus moest dit hondje wel de papa van haar ei zijn. Terwijl er achter haar een walvisvaarder jaloers begint te worden omdat hij met zijn kale hoofd toch echt meer op het ei lijkt, schieten de baasjes van de teckel (Toetie) enorm in de lach en Toetie kijkt bijna verliefd naar Duimelotje alsof hij nog nooit zo’n grote kip had gezien.
Na afscheid genomen te hebben van Toetie, besluit Duimelotje op bezoek te gaan bij haar Zuster die in het Dolhuys van de Pracktijk woont. Om daar te komen, moet zij echter wel langs “Marta” die al dagen trek heeft in “kippensoep” 😉 Gelukkig besloot een meeuw om daar een stokje voor te steken en boven het hoofd van “Marta” liet hij even een grote boodschap los. Waardoor Duimelotje en Marta beiden in de lach schoten.
Veel bekijks onderweg
Ondanks de toch wel tamme sfeer tijdens de eerste dag, vloog de dag wel zo om. Helaas had de kapster gevraagd om geen haren te wassen voor dag twee dus werd ik zondag wakker met een zo mogelijk nog groter vogelnest in mijn haar. Zaterdag had mijn man mij gebracht vanwege de regen maar nu ging ik met dit kapsel op de fiets richting de stad.
Tegenliggers keken mij verbaasd aan en ik gaf ze een grote grijns.
Ik zei JA!
In het wijkcentrum was het rustiger dan zaterdag maar ook gemoedelijker. Vandaag zou er geen bonte stoet zijn dus dat gaf ons de kans om even ervaringen uit te wisselen en ook om extra ideeën op te doen voor deze middag. 1 Van de figuranten was jarig dus uiteraard werd er uitgebreid voor gezongen en de band die er ook al was, speelde vrolijk mee op doedelzak tamboerijn en fluit. Duimelotje werd zelfs door 1 van de bandleden ten huwelijk gevraagd en natuurlijk zei ze ja. De band zorgde samen met de regisseurs voor een warming up vanaf de overkant van de gracht maar daardoor waren Duimelotje en haar kersverse wederhelft ineens gescheiden door het water. Tot grote hilariteit van zowel de regie als de andere figuranten, waren ze natuurlijk wel hartjes en kushandjes naar elkaar aan het sturen waardoor de regisseuse uiteindelijk zelfs even haar tekst kwijt was. Maar dat kan en mag allemaal met Kaeskoppenstad.
Eenmaal weer in ons speelgebied, stroomde Kaeskoppenstad al snel vol. Hierdoor moest Duimelotje natuurlijk iets vaker laten weten dat zij precies tegen het publiek in, haar weg zocht. Af en toe kregen bezoekers haar bordje om. Honden werden tot avondeten bestempeld tot grote schrik of hilariteit van de baasjes. Bij de groentekar “Hielp” Duimelotje een handje met de verkoop van onder andere wortels door te vertellen dat ze heel veelzijdig konden zijn.
Terug naar 2024
Kleine kinderen kregen een paar veertjes om weg te blazen en een wens te doen en diverse kale mannen werden met haar ei vergeleken. Tussendoor probeerde Duimelotje of haar ei een wortel wilde eten. Want dat is goed voor zijn ogen en dan zou haar ei niet kippig worden. Maar ei lustte geen wortel dus uiteindelijk stak zij maar een mooie bloem in haar ei. Daar werd haar ei een heel blij ei van. Samen met haar blije ei liep Duimelotje om 17:00uur weer terug naar het wijkcentrum waar zij na een keiharde kraai, weer terug in 2024 belandde.
Volgend jaar juni is Duimelotje weer terug.
Wil je meer weten over Kaeskoppenstad? Kijk dan hier en meld je aan voor de nieuwsbrief. Dan kan je volgend jaar ook meegenieten van Duimelotje en haar vrienden.
Zit er een foto van jou bij, laat het me even weten, dan kan ik jouw link erbij zetten. Helaas heb ik de fotografen nog niet kunnen achterhalen. Mail naar zenspecialist1@gmail.com . Ook als jouw foto verwijderd moet worden.
