Dit is een persoonlijk verhaal, over verslaafd zijn. Ik schrijf het om 2 redenen op. Om het zelf af en toe terug te lezen als ik merk dat ik in mijn eigen gekke gedrag terug aan het vallen ben, en voor jou. Want de kans is groot dat jij je in dit gedrag herkent. Voel je alsjeblieft niet aangevallen en ga met die telefoon om zoals jij het leuk vindt. Ik hoop je hiermee te inspireren anders met jouw telefoon om te gaan. Of beter gezegd, anders met al die nieuwsberichten om te gaan.
Ik was denk ik, de laatste volwassene in Nederland die een mobieltje wilde hebben. Ik snapte niet het plezier dat anderen aan dat ding beleven. En, om heel eerlijk te zijn, ik snap er nog steeds niet veel van.
Die prachtige dame op de foto? Dat ben ik niet. Ik vond het wel passen. Een mooie kamer, al die planten, en dan dat kleine, zo belangrijk stukje technologie.
Net als iedereen.
Het lijkt erop dat iedereen in Nederland er een verslaving bij heeft gekregen. En de meeste mensen zijn er nog trots op ook. Halverwege een zin stopt mijn gesprekspartner om een binnengekomen bericht te lezen. Een raar automatisme vind ik. Het vreemde is dat bijna niemand zich daaraan stoort terwijl het toch behoorlijk on sociaal is naar de gesprekspartner toe die opeens volkomen genegeerd wordt. Dat is het rare, als iedereen verslaafd is dan valt zulk gedrag veel minder op. Misschien vind je nu dat ik meer met de tijd mee moet gaan, maar in dit geval vertik ik het.
Mijn rare verslaving.
Het duurde jaren voor ik mijn mobieltje meer ging gebruiken. Eerst was het ding er echt slechts voor bellen en internetbankieren. Het sloop er langzaam en stiekem in. Ongemerkt. Een nieuwer variant was zo aardig om me de belangrijkste nieuws items direct door te sturen. Opeens wist ik als eerste al het belangrijke nieuws. Wauw, dat voelde goed, om snel iets in app groepjes te kunnen zeggen. Had ik toch maar mooi als eerste dat nieuws gehoord!
En toen ging ik denken. Waarom ik het nodig leek te hebben iets als eerste te weten. En of ik al dat rot nieuws überhaupt wel wilde weten. Wat echt, die spoed nieuws berichten gaan dus nooit over iets leuks.
Klaar mee.
De spoedberichtjes uitgezet. Dat zal helpen.
Ik kreeg niet meer om de haverklap een bericht. Alleen bleek ik inmiddels wel flink verslaafd te zijn geworden aan die berichtenstroom. Ik merkte opeens dat ik eerst al het voor mij interessante nieuws las. En daarna het nieuws over zangers waar ik de muziek vreselijk van vind, en hun privéleven me niet boeit.
En toch las ik het. Allemaal. En kreeg ik dagelijks meer nieuws over die zanger. En keek ik meerdere keren per dag naar alle nieuwsberichten. Jeetje, wat blijkt er veel geschreven te zijn over bekende en half-bekende Nederlanders.
Ik was mijn gedrag en al die uren suf nieuws kijken zo zat dat ik de berichten uit wilde zetten. Daar ben ik of te digibeet voor, of het kan niet op dit toestel.
Toch is het me gelukt en heb ik dagelijks ruim 2 uur teruggekregen. Ook weet ik gelukkig niets meer over het leven van de zanger. Ik kreeg het nieuws niet uit en als het zo makkelijk te krijgen is lees ik het kennelijk toch. Dus heb ik de taalinstelling veranderd. Als ik nu te ver in mijn telefoon swipe krijg ik nieuws in een voor mij onbegrijpelijke taal. Ik kan een paar dingen doen. Of snel die taal proberen te leren, of toch lezen en 1 woord snappen. Of het gewoon negeren. Meestal doe ik het laatste en af en toe snap ik 1 woord.
