Vanachter het raam hoop ik de wekelijkse bezoekjes van de herten te zien. Deze keer heb ik geluk want ik zie er 3 verderop in de tuin. Ik moet toevoegen dat mijn huis omringd is door bos. Het wild komt en gaat terwijl ik degene ben die gezien wordt als indringer, en niet andersom.
Bijzondere bezoekers bij mijn “thee-party”
Snel zet ik wat thee en ga bij het raam zitten. Nog steeds verbaasd bij elke aanblik van hen, zelfs na hier 32 jaar te wonen. Hun bewegingen doen me denken aan prehistorische dieren, het is een beetje surrealistisch. Terwijl ik deze gelegenheid benut om hierover te schrijven, merkt één van hen me op, ook al ben ik in huis en op behoorlijke afstand. Hun zicht is echt scherp. Hij blijft stil staan, zijn blik verlaat me geen seconde, en dit gaat een tijdje door. Enige tijd verstrijkt, ik heb tijd om nog een kopje te pakken. Dit keer loop ik heel langzaam terug naar mijn raambureau. Mijn hert keert terug naar de grond om samen met haar vriendinnen te grazen. Zonder mij als bedreiging te zien, aangezien die herten al een tijdje samen optrekken. Drie is een veilig in aantal. Het lijkt slechts een paar maanden geleden dat één van hen nog een jong was dat zijn stippen niet langer op zijn vacht droeg.
Ze willen niet poseren
Ik ga naar buiten, stap voor stap, probeer zo dicht mogelijk bij te komen om een paar foto’s te maken voor dit artikel. Een stap vooruit, dan stop ik, en zo verder, terwijl ze naar me staren. Eén rent weg, staart omhoog, toont zijn witte vacht om de anderen te waarschuwen. Eén volgt, de ander blijft staan, nog steeds starend. Ik draai me om en loop terug naar het huis, om hen niet verder te storen.
Hoewel het heel vriendelijke dieren zijn, zijn ze nog steeds wild. Laat je er één per ongeluk schrikken, dan kan dat een schop in het gezicht opleveren. Dit gebeurde bijna een paar herfsten geleden, toen ik om de hoek van het huis liep en oog in oog stond met een bok die aan het snoepen was van de appels aan mijn boom.
Zijn reactie was om zich om te draaien en uit te halen. Gelukkig trok ik me net op tijd terug. Waarschijnlijk is dat de vader van die drie, en nog veel meer, ben ik zeker.
Ik heb hem sindsdien niet meer gezien, de meeste herten die bij het huis komen zijn hinden.
Stress verlichten
In de winter ontbreekt het hen aan natrium in hun voeding. Door een groot zout likblok voor hen neer te leggen trek je hen niet alleen aan, maar voorzie je hen ook van mineralen. Leven tussen de herten zet dingen in perspectief en de visuele ervaring heeft zijn speciale kalmerende beloning om stress te verlichten en me in het huidige moment te houden.
Het leven met de herten heeft mijn perspectief veranderd en biedt een speciale beloning van rust en verbinding met het huidige moment. Vergeet niet om mijn video te bekijken waarin ik een aantal van mijn ontmoetingen met deze prachtige dieren deel. Uit respect voor deze prachtige dieren heb ik afstand gehouden en flink moeten inzoomen.
Afbeelding van yamabon via Pixabay De foto’s van die Anne-Marie heeft gemaakt zijn helaas niet geschikt, en dat terwijl ze er zo haar best voor heeft gedaan.
Kijk naar het filmpje om “haar” herten te bewonderen.
Wist je trouwens dat ze ook af en toe beren in haar tuin heeft?!
