Een dikke beschermingsmuur.
Vandaag sprak ik een lieve vrouw die door omstandigheden een dikke muur om zichzelf had gebouwd. Natuurlijk had ze dit gedaan om zichzelf te beschermen tegen alle verdriet en boosheid door wat haar is aangedaan. Het lijkt logisch om zoiets te doen, maar dat is het bijna nooit. Het lijkt goed, want door die muur denk je dat je niet geraakt kan worden. Maar wat die muur eigenlijk doet is ervoor zorgen dat je jezelf de ruimte niet geeft om te verwerken. Om het verdriet en de boosheid niet meer te voelen die je in je hebt. Door het bouwen van zo’n muur doe je jezelf flink tekort.* Een beschermingsmuur optrekken lukt vrijwel iedereen moeiteloos. Maar weghalen is vaak een stuk lastiger en daar ga ik je vandaag bij helpen.
Pas op, dit kan best zweverig overkomen. Vind je al snel iets te zweverig, dan is onderstaande tip niets voor jou. Gelukkig zijn er nog genoeg andere artikelen die je op deze site kunt lezen.
Eerst opbouwen.
Zit je vooral in jouw hoofd, dan is dit een handige manier om die muur weer af te breken. We gaan het namelijk zichtbaar maken. Je hebt lego- of andere bouwsteentjes nodig en een poppetje. Zet het poppetje neer. Wees aardig voor dat kleintje, want dat poppetje moet jou voorstellen. Daarna mag je jouw muurtje bouwen. Zo hoog en dik als je zelf wilt. Precies zodat het voor jou goed voelt. Neem hier alle tijd voor die je nodig hebt. Doe dit op een liefdevolle manier, het gaat immers om jou en om jouw muur. Als het af is, dan zet je jouw bouwwerk op een voor jou goed zichtbare plek. Misschien voel je zelfs al de behoefte om jouw mini-ik te bevrijden.
Daarna de beschermingsmuur afbreken.
Voor deze stap mag je weer de tijd nemen. Veel tijd zelfs, want die muur heb je niet voor niets zo stevig om je heen gebouwd. Kijk eerst hoe weinig ruimte je jezelf hebt gegund. Weinig ruimte om te ademen, om om je heen te kijken en te voelen en zelfs om te zijn. Schuif het bouwwerk heen en weer en voel hoe lastig het is om zo vrij te bewegen. Word niet boos op jezelf, je had een goede reden voor die muur. Erken alleen wel dat het nu tijd is om het af te breken zodat je er weer helemaal kunt zijn. Doe dit stapje voor stapje. Steen voor steen. Breek een steentje los van het bouwsel. Zeg, schreeuw desnoods, dat je jouw ruimte weer terugpakt. Neem zo vaak als je nodig hebt een pauze, doe dit in alle rust. Als het je echt niet lukt te voelen wat dit met je doet, zie dan in elk geval hoe jouw mini-ik weer ademruimte krijgt.
Je Bent Het Waard Om Gelukkig Te Zijn
Heb je het gevoel dat deze oefening niets voor je doet en blijf je met jouw muurtje lopen, zoek dan ook hulp via de huisarts. Je bent het waard om gelukkig te zijn.
* Zoek zo snel mogelijk professionele hulp bij zwaar trauma.
Foto’s: Zainab Aamir@Pexels.
